miłość
mówili że to takie piękne uczucie
że takie spokojne
że takie radosne
dające ratunek
dające otuchę
a jednak nikt nie mówił
że będzie takie niszczące
umieram
od tego
wewnętrznie
serce mnie boli gdy na nią patrzę
na jej uśmiech i na jej oczy
na jej wszystko
bo wiem
że nigdy ze mną nie będzie
choćbym nie wiadomo
jak bardzo pragnął tego uczucia
jej głosu
jej ciała
jej miłości
i choć wiem
że pragnąć jej nie powinienem
to jednak nie potrafię
o niej przestać myśleć
o tym wszystkim
co dla mnie zrobiła
o jej poświęceniu
o jej słowach
o jej istnieniu
przepraszam za wszystko
za to że powiedzieć nic nie mogę
za to że wstać nie potrafię
za to że nadal żyję
bo jestem tylko maszyną
której dałaś życie
i którą nauczyłaś
kochać
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz