❝przyjaciele❞

― hej, jak tam, żyjesz?

mam nadzieję, że dobrze

nie chciałbym, byś zginął, wiesz?

byliśmy przyjaciółmi co w biedzie się spotkali

i ze śmiercią na koniec się połączyli

bo jakby przecież mogło być inaczej?

bóg już dawno naszą przyszłość ustawił

ciebie zabierając

a mnie pozostawiając

i na przekór wszystkiemu

nie pozwalając się do ciebie zbliżyć

nieba dotknąć

poczuć życie

twoje życie

― lepiej uważaj, kochany

świat ten jest niebezpieczny

jak już w nim zostaniesz

prędko nie wyjdziesz

byliśmy przyjaciółmi co przy sobie zawsze byli

w zdrowiu i chorobie, nienawiści i miłości

bo jakby przecież mogło być inaczej?

serce ci swe oddałem honorując się przyjacielem

a ty mnie zostawiłeś samego z tym wszystkim

bez żadnego słowa

czy gestu

ani nawet oddechu

pozostawiłeś po sobie pustkę

bardziej pustą niż moje życie

i cokolwiek co nasze było

― tak sobie zdałem ostatnio sprawę

że wszędzie bym za tobą poszedł

nawet na wygnanie

byliśmy przyjaciółmi, którzy bez siebie być nie mogli

mimo że sami byliśmy w istnieniu polegli

bo jakby przecież mogło być inaczej?

a jednak któregoś razu ciebie zabrakło

i duszę

i serce 

i ciało 

mi coś ukradło

może były to nasze wspomnienie

a może były to złudne nadzieje

albo ty sam

― zabij mnie, proszę

jeśli byłeś moim przyjacielem

zabij mnie

i już przestaliśmy być przyjaciółmi

z chwilą gdy nóż ci w serce wbiliśmy

i gdy pocisk twe oczy przekreślił

twe martwe, puste oczy

i właśnie teraz, wpatrując się fale

zdałem sobie sprawę z tego

że cię zawiodłem

bo miałem być przy tobie

bo miałem z tobą istnieć

chronić cię i o ciebie troszczyć

bardziej niż o samego siebie

a teraz wiem

że gdybym się cofnął w czasie

nie zabiłbym cię ani nikt z nas

ale pozostawił ci pistolet

byś sam się pozbawił życia

ewentualnie

byś to właśnie mnie zabił

tak jak ja zabiłem ciebie

mój kochany przyjacielu